e martë, 27 prill 2010

Evropa dhe Islami: Intervistë me Olivier Roy



Intervista me Olivier Roy është zhvilluar për të përditshmen zvicerane „Neue Zürcher Zeitung“ nga Eren Güvercin me titullin: "Wie hast du's mit der Religion, Europa?". Artikulli është marrë pa leje dhe përkthyer nga gjermanishtja për „Peshkun pa Ujë“, nga SMR. Titulli në shqip është i redaksisë së PPU.



***************************


Shumica e zgjedhësve zvicerane votoi para ca kohësh për një ndalim të minareve; në Francë dhe Belgjikë diskutohet për ndalimin e perçes (burkas); edhe në Gjermani, Islami është një temë e përhershme. Çfarë i irriton kaq shumë evropianët tek simbolet fetare apo fetë „e huaja“?

Këto 25 vitet e fundit, debati në Evropë është drejtuar nga tema e emigracionit tek ajo e Islamit. Kjo do të thotë që, bile, edhe kundërshtarët e emigracionit pranojnë ndërkohë që edhe brezi i dytë dhe i tretë i emigrantëve është ngulur këtu për te ndenjur për një kohë të gjatë dhe, si rrjedhim, Islami po hedh rrënjë edhe në Evropë. Ky diskutim ka marrë një kthesë të pazakontë: Ndërsa polemikat kundër emigracionit kanë ardhur kryesisht nga e djathta konservatore, Islami atakohet si nga e djathta ashtu edhe nga e majta, por secila me argumentime shumë të ndryshme. Për të djathtën, Evropa është kristiane dhe Islami, edhe pse duhet toleruar, duhet trajtuar si një fe inferiore. Pranohet – edhe pse kundër deshirës – se Islami për shkak të lirisë fesë, të garantuar në Kushtetutë, nuk mund të ndalohet, por po merret shumë seriozisht reduktimi i dukshmërisë së tij. Kështu p.sh., Gjykata Evropiane e të Drejtave të Njeriut nuk ka reaguar ndaj ndalimit të shamisë në Francë.

E majta, në të kundërtën, argumenton për sekularizëm të drejtat e gruas dhe kundër fundamentalizmit fetar: kritikon mbulimin jo sepse i përket Islamit, por sepse e konsideron në kundërshti me të drejtat e gruas. Prandaj, mbas debatit mbi Islamin fshihet një problematike më komplekse: Çështja e tipareve të një identiteti evropian dhe e rolit të fesë në Evropë. Edhe pse e djathta dhe e majta në këtë diskutim përfaqësojnë pozicione shumë të ndryshme, ne shohim sot lëvizje të reja popullore – si, p.sh. Partinë për Liri të Geert Wilders në Hollandë -, ku mpleksen të dyja pozicionet. Janë parti të cilat në thelb janë të djathta, por që përdorin argumentime të majta.



Në librin tuaj, shkruani se një fundamentalizëm si ai që përfaqëson al-Kaida, nuk ka asgjë të përbashkët me traditën islamike. Por në Evrope, ideologjia fundamentaliste konsiderohet si esenca e një të menduare tradicionaliste. Si e shpjegoni këtë kontradiktë?

Terrorizmi që praktikon al-Kaida është në historinë islamike po aq i panjohur sa edhe në atë kristiane. Ky është një fenomen i ri. Dhe, nëse do të shihnim se si manifestohet – atentate me vetëvrasje, me vrasje të pengjeve, me vrasje civilistësh -, atëherë do të vërenim se këto janë metoda që në kohët moderne i kanë përdorur paraprakisht të tjera organizata: Tigrat tamilezë, p.sh. kanë përdorur atentatet me vetëvrasje, të djathtët ekstremë italianë ishin përgjegjës për atentatet me bomba të gushtit 1980 në Bolonjë. Në regjistrimet e videove të ekzekutimit të pengjeve të huaja prej al-Kaidës në Irak „inskenimi“ i ngjan deri në detaje vrasjes së Aldo Moros prej Brigadave të Kuqe: në sfond flamur dhe stema të organizatës, pengu i lidhur dhe me sy të mbuluar, kryerja e një gjykimi prej „gjykatës“ së militantëve, deklarimi i „vendimit“ dhe ekzekutimi. Modus operandi dhe format e organizimit të al-Kaides, figura qëndrore e imperializmit amerikan si armik, si dhe praktikat e rekrutimi te drejtuara ndaj të rinjve, muslimane te edukuar në perëndim apo të konvertuar këta: të gjitha këto tregojnë se al-Kaida nuk është thjesht shprehje e një tradite, bile as e një fundamentalizmi islamik, por është shumë më tepër një variant i islamit të veshur me rrobat e ideologjive revolucionare perëndimore.



Si e shpjegoni suksesin e lëvizjeve apo ideologjive te tilla radikale? A ka lidhje me varfërinë dhe margjinalizimin?

Jo. Një sërë kërkimesh tregojnë se nuk ekziston një korrelacion midis varfërisë dhe radikalizimit: me aktivët në levizjet radikale islamike janë arabojugorët dhe jo bangalët – de facto nuk ka fare militantë nga Bangladeshi. Për mua, konflikti aktual është një vazhdim i konfrontimeve të vjetra të nisura nga lëvizjet antiimperialiste të Botës së tretë e që drejtohen kundër Perëndimit, në mënyrë të veçantë kundër USA. Në mënyrë të ngjashme, Bin Ladin flet shumë pak për fenë, por flet për Che Guevarën, për kolonializmin, për ndryshimet klimaterike ... Më tej, al-Kaida është qartësisht një lloj lëvizje të rinjsh – ajo realizohet nga të rinj, të cilët janë distancuar nga familjet apo rrethi shoqëror dhe që nuk shfaqin interes as për vendet e tyre të origjinës. Ka çuditërisht një numër shumë të madh të konvertuarish midis anëtarëve të al-Kaides. Ky është ndërkohë një fakt i njohur, por të cilit i kushtohet shumë pak vëmendje. Të konvertuarit janë rebelë pa qëllim dhe orientim e që, para 30 vjetesh, ndoshta do t'u ishin bashkangjitur RAF apo Brigadave të Kuqe: sot i bashkangjiten thjesht lëvizjes më të suksesshme në tregun antiimperialist. Ata janë megjithatë pjesë e traditës së një mijëvjeçari revolucionar, kryesisht perëndimor, që është larguar shumë nga utopia e një shoqërie të drejtë për të gjithë. Lëvizjet e reja janë shumë skeptike përkundrejt mundësisë së realizimit të një shoqërie ideale – prandaj dhe dimensioni vetëvrasës, i cili gjendej edhe tek RAF.



Disa evropianë janë të opinionit se në një Perëndim me themele kristiane çdo gjë islamike është problematike dhe e huaj. Ç’mendoni për këtë opinion?

Është një opinion që shprehet në një kohë kur, nga njëra anë Papa Benedikt XVI, ashtu si edhe paraardhësi i tij Johannes Paul II, ankohet se Evropa po humbet dhe injoron rrënjët e saj kristiane. Debati mbi lirinë seksuale, abortin, të drejtat e homoseksualeve nuk është konfrontim midis evropianëve dhe muslimanëve, por midis sekularistëve – të tillë ka edhe midis muslimanëve – dhe besimtarëve konservativë, qofshin këta muslimanë, katolikë apo ortodoksë - judaij. Evropa de facto paraqitet me opinione të ndryshme për vetë kulturën e saj. Sekularët shohin tek Iluminizmi dhe idealet e lidhura më të, -si të drejtat e njeriut, liria dhe demokracia, - momentin e lindjes së Evropës, ndërsa disa fraksione të orientuara nga kristianizmi janë të opinionit se edhe komunizmi, ateizmi dhe, bile, edhe nacionalsocializmi, janë rezultate direkte të Iluminizmit.



A ka rrezik që armiqësia ndaj Islamit të shndërrohet në një realitet evropian?

Edhe kjo çon tek pyetja se si e përkufizojmë nocionin. Ështe armiqësia, tek e fundit, një formë tjetër e racizmit që drejtohet në mënyrë specifike kundër njerëzve me emra myslimane, duke injoruar qëndrimin e tyre ndaj besimit? Apo është refuzim i një feje? Ka militantë antiraciste që janë kundër perçes, siç i gjejmë p.sh. midis feministeve; ka racistë të cilëve nuk u intereson fare perçja, sepse muslimanët për ta janë thelbësisht njerëz të tjerë. Kjo do të jetë për aq kohë delikate, derisa të dy këta faktorë - përkatësia etnike dhe besimi – si rregull nuk do të diferencohen qartë. Natyrisht, shumica e myslimanëve evropianë e kanë origjinën nga kultura të tjera, por lidhja midis origjinës së vendit dhe besimit fillon të zgjidhet: ka evropianë që konvertohen në myslimanë, ashtu siç ka myslimanë që konvertohen në kristianë, ka arabë dhe turq ateiste. Gjithnjë e më shumë myslimanë në Evrope duan që të konsiderohen pjesë e një komuniteti të caktuar fetar, por jo më pjesë e një origjine jashtë evropiane. Do të duhet të dallojmë midis tipareve të etnisë dhe besimit fetar, sepse ato janë fenomene të ndryshme, me të cilat duhet edhe të përballohemi në mënyra të ndryshme.



Si duhet të sillet politika përkundrejt këtyre besimeve „globale“, të larguara nga rrethi i tyre kulturor?

Mendoj se tamam këto besime – dhe jo institucione të etabluara si kisha katolike - janë tani për tani më të suksesshmet. Keshtu që nuk ka kuptim të luftosh kundër tyre, sidomos në vende ku liria e besimit është një e drejtë e ligjshme. Në të kundërtën, duhet të forcohet ndarja e shtetit nga feja, në mënyre që t'u garantohen të gjitha besimeve të drejta ligjore të barabarta. Kjo jo në kuptimin e një „multikulturalizmi“, por të kushteve që i mundesojnë një komuniteti fetar të ushtrojë të drejtat e tij – në një formë të lirisë fetare të përcaktuar mirë dhe neutrale brenda kufijve të ligjshmërise ekzistuese.



Në media flitet shpesh për dialektikën e Islamit „liberal“ kundër atij „radikal“. Çfarë duhet të mendojmë për këte terminologji dhe vlerësimet e lidhura me to?

Unë nuk besoj që një besimtar, për të qenë një qytetar i mirë, duhet të përqafojë një version „liberal“ të besimit të tij. Edhe kërkesa për një „reformim“ të Islamit nuk më bind. Njerëzit qe thërrasin per një „Luther musliman“, nuk e kane lexuar kurrë Luther-in. Ai nuk ka qenë fare liberal dhe, për më tepër, ka qenë një antisemit i deklaruar. Përshtatja e myslimanëve në kontekstin perëndimor nuk ka të bëjë me teologjinë, por shumë më tepër me praktikën jetësore dhe përpjekjet e çdo individi. Ata përpiqen të harmonizojnë praktikat e tyre me ambientin perëndimor dhe ky ambient u ofron edhe mundësitë reciproke – ata, p.sh., mund të mësojnë të mendojnë t'i rikonsiderojnë normat e tyre në kontekstin e vlerave moderne. Kjo mund të çojë, herët apo vonë, në një lloj reforme të mendimit teologjik, por në thelb më duket pa kuptim të barazosh modernitetin me teologjinë liberale. Të mendosh kështu do të thote ose të keqkuptosh historinë ose të zhytesh në një iluzion të pastër.

Përktheu dhe përgatiti për publikim SMR


Olivier Roy është profesor i orientalizmit dhe një nga ekspertët më të mirë perëndimorë të Islamit politik. Në librin e tij të fundit, „La sainte ignorance: Le temps de la religion sans culture", (Seuil, 275 fq, 19 €), Roy analizon krijimin dhe rritjen e formave të reja të besimit në botë. Analiza e detajuar, e përforcuar nga shifra dhe statistika, jep një peizazh interesant që jo rrallë bie ndesh me perceptimet tona, p.sh. që feja me rritjen më të shpejtë në botë nuk është Islami, por Protestantizmi fundamentalist. Sidomos Mormonët dhe lëvizja Pentecostal në SHBA dhe në tregjet në zhvillim (sidomos Brazil) shfaqin një rritje spektakolare. Edhe në botën Islame dinamikat fetare nuk karakterizohen nga një kthim në traditë, por nga levizje relativisht të reja, në thelb antitradicionaliste, postmoderne. Kufijte midis besimeve, vëren Roy, po bëhen gjithmonë e më pak të ravijëzuar: Sociologjia e besimit karakterizohet sot, mbi të gjitha, nga një rritje masive e konvertimeve.

e martë, 13 prill 2010

Peter Stockton, autori i librit “Përtej Jeruzalemit” mbërrin në Tiranë




Mbërriti dje në Tiranë autori i librit “Përtej Jeruzalemit” Peter Stockton. Me ftesë të Qendrës Studimore Fetare “Erasmus”, Stockton ishte i pranishëm në promovimin e librit të tij të botuar së fundmi në shqip nga kjo qendër. Autori pati një takim me një grup myslimanësh të përzgjedhur, të mbajtur në mjediset e Shoqatës “Ardhmëria”, në të cilin u diskutua në lidhje me raportet ndërfetare, të cilat janë edhe subjekt i librit. Gjithashtu, ai pati edhe një takim më të ngushtë në mjediset e kafe-librari E7E, ku u diskutua në përgjithësi për Islamin në Shqipëri dhe në Evropë.
Të shohësh përtej interesave të ngushta fetare, të ngrihesh mbi kurthet e polemikave për të shkuar në zemër të vlerave që mbron feja, kjo ishte thelbi i fjalës së mbajtur nga autori gjatë promovimit, gjë që, sipas tij, përbën fuqinë më të madhe që feja mban brenda saj. “Nuk ka rëndësi nëse ishte Ismaili apo Is’haku ai që duhej të sakrifikohej prej Ibrahimit, - u shpreh Stockton, - ajo që qëndron në thelb të sakrificës së kërkuar prej Zotit është flimimi i egos dhe jo kurbani në vetvete”. Konkretisht edhe dialogu ndërfetar nuk duhet të ngecë nëpër labirintet e polemikave që ngatërrohen në detaje, por duhet të orientohen drejt thelbit të përbashkët të parimeve të feve abrahamike.
Autori është në fakt një mishërim i vetë asaj që ka trajtuar në libër. I lindur në një familje me origjinë Hebreje të konvertuar në krishtërim, ai u rrit në një mjedis midis krishtërimit dhe judaizmit. Më pas, ai pranon Islamin dhe martohet me një grua palestineze, me të cilët ka dy vajza. Të gjitha këto ndërthuren natyrshëm tek i njëjti person, ashtu sic janë ndërthurur historikisht (ndryshe nga sot) në të njëjtin qytet, Jeruzalemin. Ai shprehet:
“Eshtë një e vërtetë e pamohueshme që Jeruzalemi është Qytet i Shenjtë për të treja fetë. Ndërkaq, unë synoj që duke iu përqasur historive të Profetëve, të cilët i brendashkruhen këtij Qyteti, t’i hedh një vështrim të freskët domethënies së Jeruzalemit për muslimanët. Kurani thotë se Islami është feja e mbarë njerëzimit dhe unë besoj se Jeruzalemi është celësi për të kuptuar vërtetësinë e këtij pohimi”.
Autori e ka lidhur fatin e vet me atë të Jeruzalemit që në rininë e tij të hershme. Lidhja e tij e natyrshme shpirtërore si besimtar me Tokën e Shenjtë, nis e bëhet gjithnjë e më materiale në një ndërmarrje të filluar në pozitat e një turisti të rastësishëm, ndërmarrje e cila e shpie pandalshëm autorin të marrë formë më tej si aktivist, arsimtar e bashkëshort, gjithnjë duke vazhduar të kërkojë nivele të reja në të vërtetat e kësaj Toke. Qasjet origjinale të autorit, bazuar fillimisht në përsosjen evolutive të dashurisë së tij mbi Jeruzalemin, nga përmasa biblike, më tej në atë kuranore, i japin përvojës së tij një ngjyrë sa persoanle, po aq universale, analizës së tij një ritëm poetik, më tepër se teologjik, duke na transportuar “përtej Jeruzalemit” literalist, tribal, politik, konfesional, drejt një Jeruzalemi të zemrave të paqtuara nën vullnetin e Zotit.


Ezani-news

e hënë, 5 prill 2010

Nje saktesim mbi inkurajimin e homoseksualitetit




Fitim Zekthi

Me arsyetime aq te keqija sa gjithmone, ne Shqiperi eshte celur nje debat mbi homoseksualitetin, ku zerat me shungullues gjakojne ta inkurajojne ate duke e cilesuar nje prirje seksuale te natyrshme, e cila duhet te respektohet. I eshte bere thirrje shoqerise te tregohet e ndricuar dhe te mos gjykoje nga erresira, madje nga erresira brenda shpelles. Ne krye duhet thene se askush nuk ka te drejte te trajtoje keq dike, per shkak te homoseksualitetit, qofte ky mjek, polic, gjyqtar, nepunes etj., pasi barazia e gjithkujt para ligjit eshte e drejte themelore, por inkurajimi i homoseksualitetit dhe arsyetimet e shtrembra nuk mund te jene nje e drejte e askujt. Ka nje keqkuptim te jashtezakonshem mbi homoseksualitetin ne paraqitjen e tij si nje sjellje te natyrshme. Shoqata qe parazitizmin e ka gjetur si mision ne vend te keqkuptimit ne kete bote, kerkojne respektimin e lirive te njeriut duke ngaterruar rende te drejtat e pernjemendta me ato abstrakte. Pa u keqardhur asfare per dijen dhe te verteten, dhe duke mbllacitur gjithfare tagjie iu del para, ne kete rast homoseksualiteti, keta drejtues shoqatash por edhe disa te tjere sociologe e psikologe kerkojne heqjen e tabuve... (vijojne disa klishe te tilla pakuptim)... respektimin e nje Shqiperie moderne. Ta tjetersojne ne te natyrshem madje edhe te shendetshem apo te drejte, sa heteroseksualiteti kete sjellje po gjakojne pa ndalur edhe gazetare, opinioniste e diplomate te ndryshem. Ne gazeten "Panorama" disa dite me pare, z. Kajsiu, shkruante se homoseksualiteti eshte i natyrshem dhe se ajo eshte hequr nga lista e semundjeve me kohe. Fakti qe tek kafshet ekziston nje sjellje e tille, metonte ai, tregon se ajo eshte e natyrshme. Shembujt ne histori nuk mungojne. Edhe shume te tjere kane shkruar gjera te ngjashme dhe duket se opinion ne vend, po dorezohet para nje fakti te tille. Natyra njerezore dhe ajo e kafsheve eshte krejt e ndryshme dhe eshte e pamundur te kuptosh se kur tek kafshet shfaqin nje sjellje seksuale te caktuar, ndonese atje jane verejtur rralle sjellje homoseksuale. Simon Le Vay, nje prej studiuesve me te njohur te neurologjise ne bote, profesor ne "Harvard medical Center", thote ne studimin e tij "Miti homoseksual tek kafshet", se ndonese jane verejtur sjellje homoseksuale eshte e pamundur qe kafshet te kene nje sjellje te tille kohegjate pa u perfshire ne sjellje heteroseksuale. Nje orientim homoseksual tek kafshet eshte nje gje gati e paqene. Ne anen tjeter dr. Antonio Pardo i Universitetit te Navarre-s, Spanje, shkruan: "Te flasim drejt, tek kafshet nuk ekziston homoseksualiteti. Per arsye te mbijeteses, instinkti i riprodhimit tek to eshte gjithnje i drejtuar tek seksi i kundert. Kur jane verejtur marredhenie me seks te njejte ka pasur te tjera instinkte qe kane nderhyre e kryesisht ato te dominimit qe jane shume te zhvilluara tek kafshet". Per ta pare ne nje kend tjeter tek kafshet verehet edhe kanibalizmi, por kjo nuk do te thote se ky eshte i natyrshem per njerezit. Argumenti ne mbrojtje te faktit qe homoseksualiteti duhet respektuar sepse ai eshte biologjik me shembull kafshet do te ishte fatkeq perpara ngrenies se te voglit nga i madhi tek felinet per shembull. Dr. Dean Hamer, nje prej gjenetisteve me te medhenj ne bote kerkues ne Qendren Kombetare kunder Kancerit, aktivist gay dhe vete gay, pas vite kerkimesh ne perpjekje per te gjetur nje gjen pergjegjes per sjelljen gay, thote ne revisten " The science of Desire P. Copeland dhe D. Hamer (1994): "Nuk mund te thuhet se ka nje gjen gay. Psikiatri me influence boterore Jeffrey Satinover, thote ne librin e tij "Homoseksulaieti dhe politika e se vertetes" (1996). Grand Rapids, MI: Baker Books. ): "Si cdo sjellje tjeter komplekse dhe si cdo gjendje mendore, homoseksulaiteti eshte ... as ekskluzivisht biologjik dhe as psikologjik por eshte rezultat i nje perzierje faktoresh ku predominojne rrethanat pas lindjes (te tilla si prinderit, sjellja e motrave dhe vellezerve dhe kultura e sjelljes), dhe nje teresi komplekse zgjedhjesh te detyrueshme te cilat marrin jete ne fazat kritike te zhvillimet si edhe faktore gjenetike. William Byne, psikiater me doktorature ne biologji dhe Bruce Parsons (1993) thone ne studimin e tyre "Orientimi seksual tek njerezit: Rivleresim i teorive biologjike". Arkivat e pergjithshem te psikiatrise fq.50 nr.3 se pasi analizuan me kujdes te gjitha studimet e rendesishme biologjike mbi homoseksualitetin nuk gjeten asgje qe te mbeshtese teorine e shkakut biologjik te homoseksualitetit. Shkencetaret psikiater Friedman dhe Downey shkruajne ne Journal of Neuropsychiatry, vol. 5, No. 2, Spring l993 se " nje model biopsikosocial" i shpjegon me mire shkaqet, me kombinacione te ndryshme te temperamentit dhe ambientit, ngjarje brenda ketij ambienti te cilat drejtojne drejt homoseksualitetit. Ata thone: "Pavaresisht se gjetjet e koheve te fundit neurobiologjike sugjerojne se homoseksualiteti eshte i percaktuar gjenetikisht dhe biologjikisht, nuk ka asnje prove shkencore per model biologjik te homoseksualitetit. " Steven Goldberg ish-drejtues i departamentit te sociologjise ne universitetin e Cikagos shkruan ne librin e tij, "Kur deshira zevendeson mendimin: Pse kaq shume ajo qe ti beson eshte e rreme", Buffalo, New York: Prometheus Books : "Qartesisht te gjitha faktet jane kunder argumentit se ka nje faktor percaktues fiziologjik si shkak dhe une nuk njoh asnje kerkues shkencor qe beson se faktore te tilla percaktues ekzistojne.. . faktore te tille mund te luajne nje rol ndihmes por jo nje rol vendimtar... Nuk njoh askend te fushes se kerkimeve shkencore ne gjenetike dhe biologji qe mbron tezen se homoseksualiteti mund te shpjegohet pa iu referuar shkaqeve shoqerore dhe te ambientit. "Lista e shkencetareve dhe e punimeve te tyre qe tregojne se homoseksualiteti nuk eshte i lindur, eshte shume e madhe dhe rreshtimi me tej thjesht do te sillte tepri. Aktivistet e ceshtjes gay jane perpjekur me mjeshteri ta zhvendosin vemendjen nga keto te verteta dhe te flasin per orientim seksual dhe jo per sjellje seksuale, duke e ditur mire qe pranueshmeria publike eshte shume e madhe kur thuhet se homoseksualiteti eshte i lindur. Me gazeten "Panorama" z. Kajsiu i referohet Michel Foucault kur kerkon te thote se homoseksualiteti eshte i lindur. Foucault megjithese nje mendimtar i madh dhe me ndikim ne bote ka qene filozof dhe jo gjenetist apo pasikiater. Nje shembull klasik i gabimit ne arsyetim qe perdoret ne logjike eshte: Armet atomike duhet te zhduken. Madje edhe Openheimer krijuesi i saj ka kerkuar kete gje. Armet atomike duhet te zhduken vertet, por jo pse e thote Openheimer, pasi eshte nuk eshte mjek, filozof moral apo klerik. Ana tjeter e debatit per homoseksualitetin ka te beje me ate qe perfaqeson kjo sjellje. Homoseksulaiteti eshte nje sjellje seksuale e pashendetshme dhe promovimi i saj publik nuk mund te jete nje gje e lavderueshme. Gazeta "San Francisco Cronicle" ne 15 janar te 2008 njoftoi se ne komunitetin gay te qytetit ishte shfaqur nje lloj stafilokoku rezistent ndaj cdo lloj antibiotiku. Revista "Annals of internal medicine" e konfirmoi kete gje dhe patologjistet thane se kjo ka ardhur vetem per shkak te marredhenieve seksuale te burrave me burra. Ende edhe sot nuk eshte gjetur antibiotiku per kete lloj bakteri vrases. Qendra kombetare per kontrollin dhe parandalimin e semundjeve ne SHBA, ne vitin 2003 raportoi se 63% e burrave te infektuar me SIDA nga kontaktet seksuale ishin homoseksuale. Ne vitin 1998 ishin vetem 44 % burrat e infektuar me SIDA nga marredheniet seksuale me burra. Nga 12 mije burra te semure me sifiliz, nje semundje shume e keqe qe transmetohet seksualisht, 65% e tyre ishin homoseksuale, thote Qendra Kombetare e Kontrollit dhe Parandalimit te Semundjeve ne SHBA per vitin 2007. Nje tjeter semundje e keqe seksuale Gonorrea sipas revistes "Semundjet Seksuale te Transmetueshme" shfaqet 6 here me shpesh tek homoseksualet se sa tek heteroseksualet. Keshtu Danimarka, Suedia, Uellsi dhe Holanda jane vendet ku Gonorrea ka kaluar nivelin e mbi 32 % te burrave homoseksuale. Amebiasis, nje tjeter semundje e transmetueshme seksualisht dhe shume e keqe sipas departamentit te shendetit te Kalifornise kap rreth 50 % te burrave qe kryejne marredhenie me burrat. Nje nga semundjet me te keqija qe ka prani te larte te tek njerezit me sjellje homoseksuale eshte kanceri carcinoma e zorres se trashe. Revista Kujdesi Klinik per Ameriken e Veriut, nje organ autoritar shkencor ben me dije ne qershor te 2004 se 65 per qind e njerezve me kancer nuk kane SIDA por pjesa e tyre derrmuese jane homoseksuale. Revista "Mjekimi ne Angline e Re" shkruan se nga 64 kontrolle, 57 ishin me kancer carcinoma dhe numri i homoseksualeve ishte i frikshem mes tyre. Eshte e tepert te thuash se perdorimi i droges nga homoseksualet eshte ne nivele deshperuese. Statistikat mbi kete do te tmerronin gjithkend. Eshte e qarte se homoseksualiteti eshte nje sjellje seksuale shume e keqe per njeriun dhe se promovimi i saj eshte nje gabim pavaresisht. Keto te verteta nuk mund te jene pengese per askend ne sjelljen e drejte ndaj homoseksualeve, ne trajtime tyre si qenie njerezore me te drejtat e veta, por inkurajimi dhe thirrjet per respekt, per respektim vlerash, per rrezim tabush, per largim nga e vjetra e etj marina nuk kane te bejne realisht me te miren. Sjellja homoseksuale nuk eshte thjesht nje dem per vete ata. Dhuna mes tyre dhe e shkaktuar nga ata eshte ne nivele me te larta se mes heteroseksualeve. Berndard Knight, profesor ne universitetin e Uellesit dhe ish-drejtori i sherbimit perandorak mjekesor i cili ka hetuar vrasje te famshme ne Angli dhe Kanada thote se krimet e heteroseksualeve kryhen duke shkaktuar trauma te pergjithshme, kryesisht me goditje ne koke ndersa krimet e homoseksualeve kane nje dhune vrastare qe nuk ka te ngjashme me heteroseksualet. (Knight's Forensic Pathology',( 3rd Ed) Saukko P. and B. Knight (2004) Arnold Publishers, London, page 428). Krimet sigurisht nuk jane monopol o homoseksualeve por me te dhunshmet kryhen nga ata. Kolegji i pediaterve amerikane ka publikuar te dhena shqetesuese ku thote se dhuna mes homoseksualeve eshte dy deri ne tre here me e madhe se sa ajo mes heteroseksualeve. Ne 6 nentor te vitit 200o gazeta "New York Times" shkruan se dhuna mes homoseksualeve eshte fshehur me force nga mbrojtesit e axhendes gay por ajo eshte vertet shume e madhe. Departamenti Amerikan i Drejtesise nepermjet zyres se tij te statistikave dhe qendra per kontrollin e semundjeve ( shih National Center for PTSD Fact Sheet) bejne me dije se burrat heteroseksuale te martuar jane 25 here me pak te dhunshem se sa ata homoseksuale qe kane nje lidhje mes tyre. Zyra i referohet dhunes se raportuar dhe shifrave te saj. Ish-komandanti i njesive se vrasjeve ne departamentin e policise se New York, Vernon Geberth, thote se vrasjet dhe dhuna mes homoseksualeve eshte e zakonshme dhe e ashper. Ne 24 1999 gazeta New York Times citonte dr. William Eckert, nje autoritet ne hetimin e vrasjeve i cili ka punuar per disa nga vrasjet me te medha ne SHBA, perfshire ate Robert Kenedit, i cili thote se : eshte i larte numri i vrasjeve per dyshime, xhelozi mes homoseksualeve dhe keto vrasje kryhen me nje dhune te shfrenuar, me sadizem. Kriminologe te panumert kane dhene statistika lebetitese per dhunen qe shfaqin homoseksualet, por nuk do te ishte nje gje me shume ne dobi te argument permendja e tyre. Eshte e kthjellet se homoseksualiteti eshte nje shqetesim dhe nuk mund te shihet si e drejte qe duhet inkurajuar. Axhenda gay, me kujdes dhe mbrapshti ne manualet e saj dhe ne manifestet e saj kerkon qe kundershtaret e homoseksualizmit te cilesohen si homofobike dhe te pa iluminuar. Ata nuk pranojne debate per te vertetat dhe statistikat por rreken t'i fshehin ato. Te vertetat jane te renda dhe e bejne kauzen e tyre te ngritur mbi nje genjeshter. Ne Shqiperi mungon krejtesisht kjo qasje dhe ky eshte nje fat i keq i ketij vendi. Te drejtat dhe lirite e individit jane te garantuara per te gjithe perfshi edhe ate te shprehjes, por nuk mund te merret nje problem, nje shtremberim per t'i dhene atij status te mbrojtur. Askush nuk ka te drejte te shperndaje te drejta te tilla. Shoqeria eshte duke pare si te keqe pirjen e duhanit dhe ka fushata kunder tij, pasi ai shkakton semundje e nderkohe te gjithe bien dakord te inkurajojne nje sjellje seksuale qe jo vetem shkakton semundje dhe infekton te tjere, por eshte e ngritur edhe mbi nje genjeshter. Arsyet e protestes ne Lezhe pak dite me pare jane krejtesisht te kota. Kjo nuk eshte ceshtje krahine apo etnie. Kjo nuk eshte ceshtje protestash por vetedijeje njerezore dhe shoqerore. Homoseksualiteti ka kuptim se ndodh nje akt, nuk eshte besim shpirteror, e as trashegohet kulturalisht. Keshtu eshte e turpshme ta kthesh ate ne nje lloj feje te cilen askush nuk duhet ta lendoje sepse ai ka lirine e tij dhe duhet lejuar ta shprehe dhe te ndjehet mire dhe i vleresuar per kete gje. Diskriminimi ka kuptim per ate qe je dhe jo per ate qe ben.