Hoxha Sabaudin Jashari.
Transmeton Ibn Mesudi (r.a) se Profeti (a.s) ka thënë: “ Ai që unifikon shqetësimet e tij ( ka shqetësim vetëm Allahun), Allahu ia merr përsipër të gjitha shqetësimet e tjera. Ndërsa ai që i shkapërderdh shqetësimet e veta nëpër dynja, Allahut nuk i intereson se në cilën luginë prej luginave të dunjasë humbet ky njeri.”
Ibn Kajimi thotë: “Nëse robi , sa herë gdhihet dhe ngryset, nuk ka shqetësim tjetër veç Allahut, Allahu ia merr për sipër të gjitha nevojat dhe shqetësimet e tij, zemrën ia vë në punë vetëm për dashurinë e Allahut, gjuhën vetëm për kujtimin e Tij, dhe gjymtyrët vetëm për bindje ndaj Tij. E nëse sa herë gdhihet dhe ngryset nuk ka shqetësim tjetër veç dynjasë, Allahu ia ngarkon të gjitha hallet e dynjasë, shqetësimet e saj dhe lodhjet e saj dhe nuk i lë mbështetje tjetër veç vetes së tij. Sakaq zemrën ia devijon nga dashuria e Allahut për tek dashuria e krijesave, gjuhën nga kujtimi i Allahut për tek kujtimi i tyre dhe gjymtyrët e tij ja devijon për tek shërbimi i njerëzve. Kështu që robi mundohet si egërsira në shërbim të tjetërkujt apo si puna e farkëtarit që fryn fort barkun e tij dhe shtrydh brinjët e tij për t’i fryrë tjetërgjëje.”
Koncepti i teuhidit te selefët ( brezat e parë të muslimanëve) e ndershëm të umetit musliman, ka qenë shumë më thelbësor se sa ai skolastik, i mëvonshëm.