Kryqtarët e Politikës Shqiptare.

E-Zani

Deputetja e Partisë Socialiste, Ledi Shamku – Shkreli, pyetur nga Mustafa Nano në blogun Respublica se në “Në cilën ngjarje të madhe të historisë botërore do donit të kishit qënë protagonist?,” u përgjigj:

“Në mbrojtjen e Kostandinopojës. Besoj rënia e saj ka qenë ngjarja që shenjoi thellë shorten e këtij vendit tonë.”

Le të shtojmë këtu se në përgjigje të së njëjtës pyetje nga Nano, deputeti i Partisë Demokratike, Mark Marku u përgjigj:

“Në mbrojtjen e Konstandinopojës.”

Dy deputetë të parlamentit shqiptar nga dy partitë kryesore në vend do dëshëronin të kishin marë pjesë në këtë kryqëzatë të munguar të “mbrojtjes së Kostandinopojës.”

Nuk është për tu habitur që znj. Shamku edhe pse një njeri fetar vetë, nuk beson tek toleranca fetare e aq më pak tek toleranca fetare e shqiptarëve. E pyetur “Harmonia ndërfetare në Shqipëri është një legjendë apo një realitet i bukur?,” ajo përgjigjet:

“Faik Konica thotë se në Shqipëri flitet për tolerancë fetare ku bashkëjetojnë tri fe, por në fakt kjo qetësi është thjesht rrjedhim i mungesës së besimit, pasi aty ku ka fe nuk ka tolerancë, duke qenë se besimi ndërtohet mbi sakrificën. Jam pak a shumë një mendje me të."

Toleranca shqiptare pra, për znj. Shamku është rjedhim i mungesës së fesë së shqiptarëve. Vetë Enkelejda, si besimtare dhe si e ndjen, jeton dhe percepton fenë e saj, nuk mund të jetë tolerante.

Sigurisht, fakti që kemi kisha e xhami në Shqipëri prej shekujsh tregon që kjo tolerancë nuk është e imagjinuar, por duhet shtuar se sot ideja e tolerancës fetare është në fakt fyese. Sot njerëzit fetarë nuk pretendojnë të tolerohen por të respektohen, por edhe toleranca është e pamundur për mënyrën se si znj. Shamku e kupton fenë e saj, e nuk është për tu habitur, pra, që ngjarja e historisë botërore ku ajo dëshiron të kishte marë pjesë, me shpatë e me kryq, është “mbrojtja e Kostandinopojës”, ku krah për krah do kishte dhe kundërshtarin e saj politik, deputetin Mark Marku. Në këtë fantazi militante, deputetët tanë kapërcejnë armiqësinë që ka bllokuar vendin për të luftuar bashkërisht turkun...

Vi re se, teksa pyetja është për “një ngjarje të madhe të historisë botërore,” znj. Shamku e sheh “mbrojtjen e Kostandinopojës” (apo rekonkuestën retrospektive të Stambollit) si një ngjarje kombëtare: “Besoj rënia e saj [Kostandinopojës] ka qenë ngjarja që shenjoi thellë shorten e këtij vendit tonë.”

Pyetur nga Nano nëse “Ne shqiptarët jemi europianë me titull të plotë?,” ajo përgjigjet:

“Ne shqiptarët kemi qenë europianë me titull të plotë. Më pas u nximë, u skuqëm e u zverdhëm. Tani jemi në kërkim të vetvetes.”

Do ishte ca e tepërt të fillojmë t’i themi znj. Shamku se sa qesharak është bërë ky muhabeti se kush është e nuk është evropian, por le mos lëmë pa vënë në dukje se humbjen e evropianizmit Shamku e përshkruan si “nxirje.” Është për t'u admiruar fakti që politikanët shqiptarë nuk ndjejnë presionet e korrektësisë politike për të mënjanuar një gjuhë me konotacione raciste. Shoqëria jonë nuk vendos të tilla presione.

Në imagjinatën fetaro – politike të një politikanie të rëndësishme të Partisë Socialiste, popullata masivisht e paurbanizuar e Shqipërisë së para 500 vjetëve ka qenë më shumë europianë se shqiptarët sot, të cilët në sytë e saj janë në kërkim të vetvetes. Prandaj beteja e Shamkut nuk është për Stambollin, por është lufta në territorin identitar të kësaj ‘paqartësie identitare të sotme.’

Përfaqësues nga armata e ekstremistëve katolikë të website – tit Zemra Shqiptare, si Daniel Gazulli, që boton dhe tek faqet e Respublica-s, përshëndet me entuziazëm këtë deklarim kryqëzate të Shamkut, duke shtuar në komentin e tij se kjo mbrojtje nuk është vetëm dëshirë e parealizuar, por “mendoj se mund t'i shtohet se në mbrojtje të Kostandinopojës mund e duhet të merret pjesë ende. Asht detyrë.”

Le të mbyllim këtë shënim që nuk meriton shumë shpenzim kohe duke kujtuar që një predikues fetar musliman, Artan Kristo, gjendet i burgosur sepse deklaroi në internet se duhet të ketë xhihad për rimarrjen e Andaluzisë, termi për Spanjën e periudhës islame. Ndërkohë xhihadi i krishterë apo etosi i kryqëzatave është bërë pjesë e ligjërimit politik në të majtë dhe të djathtë të politikës shqiptare.